Paramaṭṭhakasuttaṃ
Paramanti diṭṭhīsu paribbasāno, yaduttari kurute jantu loke;
Hīnāti aññe tato sabbamāha, tasmā vivādāni avītivatto.
Yadattanī passati ānisaṃsaṃ, diṭṭhe sute sīlavate mute vā;
Tadeva so tattha samuggahāya, nihīnato passati sabbamaññaṃ.
Taṃ vāpi ganthaṃ kusalā vadanti, yaṃ nissito passati hīnamaññaṃ;
Tasmā hi diṭṭhaṃ va sutaṃ mutaṃ vā, sīlabbataṃ bhikkhu na nissayeyya.
Diṭṭhimpi lokasmiṃ na kappayeyya, ñāṇena vā sīlavatena vāpi;
Samoti attānamanūpaneyya, hīno na maññetha visesi vāpi.
Attaṃ pahāya anupādiyāno, ñāṇepi so nissayaṃ no karoti;
Sa ve viyattesu na vaggasārī, diṭṭhimpi so na pacceti kiñci.
Yassūbhayante paṇidhīdha natthi, bhavābhavāya idha vā huraṃ vā;
Nivesanā tassa na santi keci, dhammesu niccheyya samuggahītaṃ.
Tassīdha diṭṭhe va sute mute vā, pakappitā natthi aṇūpi saññā;
Taṃ brāhmaṇaṃ diṭṭhimanādiyānaṃ, kenīdha lokasmiṃ vikappayeyya.
Na kappayanti na purekkharonti, dhammāpi tesaṃ na paṭicchitāse;